I  II  III  IV  V  VI  VII  VIII  IX  X  XI  XII  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44  45  46  47  48  49  50  51  52  53  54  55  56  57  58  59  60  61  62  63  64  65  66  67  68  69  70  71  72  73  74  75  76  77  78  79  80  81  82  83  84  85  86  87  88  89  90  91  92  93  94  95  96  97  98  99  100  101  102  103  104  105  106  107  108  109  110  111  112  113  114  115  116  117  118  119  120  121  122  123  124  125  126  127  128  129  130  131  132  133  134  135  136  137  138  139  140  141  142  143  144  145  146  147  148  149  150  151  152  153  154  155  156  157  158  159  160  161  162  163  164  165  166  167  168  169  170  171  172  173  174  175  176  177  178  179  180  181  182  183  184  185  186  187  188  189  190  191  192  193  194  195  196  197  198  199  200  201  202  203  204  205  206  207  208  209  210  211  212  213  214  215  216  217  218  219  220  221  222  223  224  225  226  227  228  229  230  231  232  233  234  235  236  237  238  239  240  241  242  243  244  245  246  247  248  249  250  251  252  253  254  255  256  257  258  259  260  261  262  263  264  265  266  267  268  269  270  271  272  273  274  275  276  277  278  279  280  281  282  283  284  285  286  287  288  289  290  291  292  293  294  295  296  297  298  299 



  VİÇE NAHİYESİ

  Müdür: Hasan Tahsin Efendi Naib Vekili: Ali Efendi
Maa Virgü Mal Katibi: Münhal Refiki: Münhal
Rüştiye Muallimi: Hafız Raşit Efendi Liman Reisi: Kol Ağası Mustafa Efendi
Rusumat Memuru: İbrahim Efendi Duyun-i Umumiye Memuru: Emrullah Efendi.

  NAHİYE MECLİSİ

  Reis: Müdür Efendi
Aza-ı Tabiiyye: Maa virgü Mal Katibi Efendi
Aza-ı Müntehibe: Hasan Efendi, Mehmet Efendi, Osman Efendi, Münhal

  

   E- OSMANLILARIN SON DÖNEMİNDEN

  

  1. OSMANLILARIN SON DÖNEMİNDE RİZE'DE İMAR FAALİYETLERİ

   İçinde bulunduğumuz bölge, I. Cihan Savaşına kadar oldukça sakin bir dönem geçirmişti. Gurbete çıkanların, gönderdikleri paralar, üretimle elde edilen geliri destekliyor ve halkın geçimini kolaylaştırıyordu. Bu dönemde yapılan imar işleri, halkın yeterli gelire sahip olduğunu ve zaruri ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra yapım işlerine de kaynak ayırabildiğini gösterir.
20. asrın başında altı taş, üstü tahta olarak yapılan evlerin bir kısmı günümüze kadar varlığını koruyabilmiştir. Ayrıca mermerden yapılmış mezar taşları, camiler, köprüler ve medreseler de halkın ekonomik durumunu yansıtan göstergeler olmuştur.

  
Osmanlıların son döneminde yapılan cami ve köprülerin bazıları şunlardır:
Tunca Köyü Camisi(1902), Heleke Camisi de denilen Eski Muradiye Camisi(1909), Çamlıhemşin Yolkıyı Camisi (1911), Eski Güneysu Merkez Camisi (1907), Balıkçılar Köyü Camisi (1901), Tunca Köprüsü (Tahmini 1910), Çayeli Çakırlı Köprüsü (1910), Güneyce Köprüsü(1902), İkizdere Cimil Köprüsü (1900), İkizdere Dereköy Köprüsü (1915), Fındıklı Çağlayan Köprüsü (1916)

  

  

  186

  

 


186
Önceki                  Sonraki