3-Yukarıdaki hadisin bir benzerini de İmam Malik’in (öl: Hicri 179) Muvatta adlı eserinde bulmaktayız.

Hadisin uzun bir rivayet zinciri var:

(İmam Malik Ebi Eneyse oğlu Zeyd’en duymuş, Zeyd de Zeyd bin Hatab’ın torunu Abdurrahman’dan, ona da Cühen kabilesinden Yesar oğlu Müslim Haber vermiş. O da Hz Ömer’den duymuş.)

Bu rivayet, A’raf süresi 172. Ayetinin yorumu hakkındadır. Önce ayetin mealini görelim:

Rabbim, Adem oğullarının sulbünden soyunu çıkarmış onlara: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? demiş ve buna kendilerini şahit tutmuştu. Onlar da Evet: Şahit olduk demişlerdi. (İşte bu itiraf ettirme) kıyamet günü “bizim bundan haberimiz yoktu.” dememeniz içindi. (A’raf 7/172 )

Hz Ömer’e Araf 172. ayetinin manası sorulunca, Hz Ömer, bu konuda Peygamberimizden duyduğu bir rivayeti nakleder. Peygamberimiz bu konuda şöyle demiş:

Şüphesiz ki Allah, kulu cennetlik yaratınca ölünceye kadar ona cennet ehlinin amelini işletir. Bu sebeple onu cennete sokar. Bir kul da cehennem için yaratılınca, ona ölünceye kadar cehennem ehlinin amelini işletir. Bu sebeple onu cehenneme sokar.

4-Abdullah İbni Mesut(r.a)’dan da şöyle rivayet edilmiştir: “Resulüllah(s.a.v.) bize konuşma yaptı, bilgiler verdi. Şöyle buyurdu: “ Şüphesiz sizden birinizin anne karnındaki yaradılışı kırk günde derlenip toplanır. Sonra bir o kadar (süre içerisinde) alaka olur. Sonra bir o kadar (süre içerisinde) bir et parçası olur. Sonra da Allah bir melek gönderir ve dört kelimeyi (yazması) emr olunur. Ona: “Amelini, rızkını, ecelini, şaki veya said kimse olacağını” yaz denilir. Sonra da içerisine ruh üflenir. Şüphesiz, sizden bir kimse çalışıp amel işler sonunda kendisi ile cennet arasında