18

      f) O gün geldiği zaman Allah’ın izni olmadan kimse konuşamaz. Onlardan mutsuz (cehennemlik) olanlar da vardır, mutlu (cennetlik) olanlar da.(Hûd 11/105) (feminhum şakiyyun ve saidun)

      Cebriyye taraftarları buradaki şaki ve said olmayı çarpıtarak bunların ana karnında böylece belirlendiğini söyleyerek haksız olarak kendi davalarına delil göstermeye çalışıyorlar. Bu ayeti okuyan herkes bu vaziyetin hesap gününe ait bir tespit olduğunu hemen anlar.

  g) İnkar edenler diyorlar ki: Ona((Muhammed’e) Rabbinden bir mucize indirilseydi ya” De ki: “Şüphesiz Allah dilediğini saptırır. Kendine yöneleni de doğru yola eriştirir.” (Ra’d 13/27)

   اَنَابَ مَنْ اِلَيْهِ يَهْدِي وَ يَشَاءُ مَنْ يُضِلُّ اللهَ اِنَّ

  Buradaki (men yeşa’) sözü ‘kim dilerse’ şeklinde de anlaşılabilir. O zaman tercüme şöyle olur: “Allah dileyeni saptırır ve kendine yöneleni de doğru yola eriştirir.”

  Bence burada da insanları ve Peygamberi teselliye ve yine imtihana vurgu yapılmaktadır.

      (men yeşa’) ifadesi sorumluluk gerektiren fiiller konusunda önemle bir tartışma alanı oluşturmaktadır. Bu tür ayetleri kitabın sonlarında ayrı bir başlık altında ayrıca ele alacağız.

      Bu bölümde zikrettiğimiz ayetlerin hepsi de Hz Muhammed’i peygamberliğe hazırlamak, ona işin zorluklarını göstermek, yılgınlığa düşmemesi için geçmiş peygamberlerin tecrübelerinden örnek almasını amaçlamaktadır. Yeri geldiğinde onu teselli etmek. Ve çok önemli bir amaç da şu: İnsanların bu dünyaya imtihan için geldiklerini vurgulamak. Allah insanı imtihan olacak şekilde yarattı, ona akıl ve irade verdi. Bu dünyada imtihan olmak için gelmiş olmasaydık