üstünde yer alan 55. ayette “Kim dilerse ondan öğüt alır” denilmesi, “Öğüt almaya izin verilmiştir.” anlamına gelir. Yani Allah insanı öğüt alabilecek bir türde yaratmıştır. Her canlı tür, bu özellikte değildir. Allah, insanların dışında çok farklı özelliklerde olan canlılar yaratmıştır. Bu yaratıkların bir kısmı öğüt alacak niteliklerde donatılmamıştır.

81/27-29 ayetler de yukarıdaki ayetlerin bir tekrarı gibidir. Allah bu ayetlerde şunları söylüyor ve insanlara öğüt almak için izin verildiğini veya bu özellikte yaratıldıklarını ifade ediyor:

O (Yani Kur’an) alemler için, içinizden dürüst olmak isteyenler için, ancak bir öğüttür. (Tekvîr 81/27,28)

Alemlerin rabbi olan Allah dilemedikçe siz dileyemezsiniz (Tekvîr 81/29)

لَمِين لِلْعَا ذِكْرٌ ﻻَّ اِ هو اِنْ

يَسْتِقِيمِ ان مِنْكُمْ شاء لِمَن

لعالَمِين ا رَبُّ للهُ ا يَشاء اَن اِلّا وماتَشاؤنَ

İkinci ayette (limen şae minküm) ifadesi sizden dileyen kimse anlamına geliyor. Yani insanlardan isteyen dileyebilir. Lakin 29. ayet bunun olamayacağını söylüyor. Burada bir sorun var: Bu konuda iki yorumla karşılaştım. Biri Süleymaniye Vakfı internet sitesinde, ikincisi de Hasan Basri Hazretlerinden rivayet edilen Kader Risalesi adlı metni ele alıp yorumlayan Mustafa İslamoğlu’nun Kader Risalesi ve Şerhi adlı eserde. Buradaki zorluğu daha sonra açıklamaya çalışacağım.

70/29-30 ayetlere gelince bunlar 81.süredeki ayetle-rin bir benzeridir.

İşte bu bir öğüttür. Dileyen Rabbine ulaşan bir yol tutar (Meâriç 70/29)