Biz şimdi Hz. Osman’ın içtihadına göre hareket etmeye devam edelim. Lakin zekât/sadakalarla ilgili 9/60 ayeti de yerinde durmaktadır. Bu ayetin emrettiği görevleri yerine getirmeye çalışmak, Müslümanların bu konudaki isteklerini cevaplamak ve her şeyden önce zekât/sadakalar konusundaki anlayışımızı değiştirmek durumundayız.

Birinci olarak: Zekât/sadakaların yalnız fakirlere verileceği şeklindeki bir uygulamanın doğru olmadığı bilinmelidir.

Peygamberimiz(s.a.s)in Yemen valisi olarak görevlendirdiği Muaz ibni Cebel’e: “Onlara zenginlerinden alınıp fakirlerine verilmek üzere zekât/sadaka vermenin farz kılındığını söyle” talimatını esas alarak zekât/sadakaların yalnız fakirlere verileceğini sanıp 9/60 ayetinin bütün kapsamını görmemezlikten gelmek yanlış bir tavırdır. Çünkü zekâtın sekiz sınıfa verileceği Kur’an-ı Kerimin hükmüdür. Peygamberimiz(s.a.s)in bu hükme ters bir emir vermesi düşünülemez. Ayrıca bu emrin yanlış yorumu, zekât/sadaka gelirlerini kullanarak cihat masraflarını karşılama uygulamasını da tehlikeye düşürür.

O halde Peygamberimiz(s.a.s)in bu ifadesi ne anlama geliyor? Bu emrin ne anlama geldiğini ararken ve bu emri yorumlarken Kur’an hükümlerine aykırı bir şey söylememek için de dikkatli olmalıyız.

Zekât/sadaka gelirleri gerektiğinde tek bir sınıfa tahsis edilebilir mi? İmam Malik’ın içtihadına göre vali sekiz sarf mahallinden istediğine istediği kadar ödenek ayırabilir. İmam Ebu Yusuf’a göre ise halife bu tür bir uygulamaya yetkilidir. Fakat zamanın birinde halife,- bu dört halifeden biri olsa bile- zekât/sadaka adı altında toplanan bütün gelirleri fakirler veya