Düştüm büyük derde bulmadım derman

      Meğerki kudretten yazılmış ferman

      Çağırdım Lokmane dedim el aman

      Çaresini bulamadım ağlarım

  Vade yetti ecel geldi yanime

  Almaya kastetti şirin canime

  Anamın elini aldım elime

  Konuşup da gülemedim ağlarım.

      Açamadım soldu bahçemin gülü

      İşiden ağlasın ben gibi kulu

      Çeyizler kaldı hep, sandığa dolu

      Muradıma eremedim ağlarım

  Dönmez oldu bize. çark-ı felekler

  Nafile bu işe verdik emekler

  İpekten dokunmuş ipek gömlekler

  Soyunup da giyemedim ağlarım

      Sefil anam babam giyer karalar

      Yanar yürekleri artar yaralar

      Günden güne ağlamağı sıralar

      Gözyaşını silemedim ağlarım

  Ağlar validesi olmas gülmesi

  Uçtu bülbül viran oldu kafesi

  Anne deyup gelmez oldu bir sesi

  Her işini düzemedim ağlarım

      Validesi eder ah û feryadı

      Gitti elden olmaz oldu muradı

      Der gitti Nafiyem kaldı bir adı

      Bir halinden soramadım ağlarım

  105