Kalktı cemaat ettiler cenazemi kıldılar

          Ölmüş iken gene sardı dört yanımı pireler

  Kurdular sandalyeleri odada oturdular

  Vurdular davul zurnayı dünyayı baturdular

  Çıkamadum ellerinden işimi bitirdiler

  Koliva(1-) gibi ettiler her yanımı piriler.

  Evvel öyle günde idim kokardım bir gül gibi

  Bir mecliste oturanda söylerdim bülbül gibi

  Şimdi ellerim koynumda gezerim sefil gibi

  Yaktı göğe çıkardılar dumanımı pireler

  Hilmiyan’ın gece gündüz artar derdi elemi

  Söyler kayıtsız sözleri hep güldürür alemi

  Geldi pire mollaları ellerinde kalemi

  Hem okudu hem yazdılar destanımı pireler(2-)

  NAFİYE HANIM’IN DESTANI

      Setoz karyesinde ( bu gün Kıbledağı Köyü) Hacizade Memiş Ağa’nın Kerimesi merhum ve ma’ğfur Nafiye Hanım’ın destanı. Bu Destan da Hilmiyan Mahlasını kullanan Rahim Eifendi tarafından yazılmıştır. Bir rivayete göre Nafiye Kıbledağı köyünden Ulucami köyüne gelin gelecekti. Düğünün yapılacağı gün ölmüştür.(3-)

  Baktım bağ içinde açılmış güller

  Elim ile veremedim ağlarım

  Bakar güle hasret çeker bülbüller

  Bu ne iştir bilemedim ağlarım

  104

  1- Koliva gibi ettiler: Mısır gibi pişirip kabarıklı hale getirdiler.

  2- Güneysu Ulucami Köyünden bir vatandaş tarafından rivayet edilmiştir.

  3- Ben bu Nafiyenin babası Hacizade Memiş Ağanın mezarını, Kıbledağı köyünün Çağla mevkiinde bir evin bahçesinde gördüğümü hatırlıyorum.