Bir, iki alışverişim daha var, onları da tamamlayayım poşetleri buraya getirir buradan arabaya biner giderim.” diyerek oğlunun teklifini kabul etti.

Zafer’in anne ve babası yakın bir köyde yalnız oturuyorlardı. İkisi de dinç ve sağlıklı insanlardı. Çay bahçelerini komşularına yarılığa vermişlerdi. Küçük bağ bahçe işleriyle meşgul olurlardı. Emekli maaşı ve yarılıktan elde edilen gelir onlara yetiyordu.

Zafer, beş sene İl Genel Meclisi üyeliği yapmış ve iki sene de İl Encümeninde bulunmuştu. Aktif politika sayesinde geniş bir çevre edinmişti. Müteahhitlik işlerini devam ettirmiş ve büyütmüştü.

Bu işleri yaparken inşaat malzemesi ticaretinin daha uygun olacağını düşündü. Ana yola yakın bir yerde büyük bir depo kiraladı, şehirde de bir büro açtı. Genellikle demir, çimento, tuğla kiremit gibi birkaç kalemden oluşan inşaat malzemesi satıyordu.

Kısa zamanda şehirde bir ev sahibi olmuştu ve birkaç dairesi de kiradaydı. İstanbul’daki kooperatif dairesi de bitmek üzere bulunuyordu. Partinin il yönetimindeki görevi devam ediyordu. Birçok dernekte, kooperatifte ve ticaret odasında vazifesi vardı. Köylüler yol, su, okul işleri ve hastaların tedavileriyle ilgili sorunlarını ona götürüyor, o da elinden geldiği kadar onlarla ilgileniyordu.

Zafer’in ilk çocuğu Sibel, büyümüştü, lise son sınıfta okuyordu. Bu sene üniversiteye giriş sınavlarına girecekti ve kazanırsa kızını okutacaktı Zafer.

Sibel, İstanbul’da bir fakülteyi kazanırsa oradaki kooperatif evi bitmek üzereydi. Kızlarını İstanbul’da okutabilmek için sadece ev sahibi olmak sorunu çöz-