güvencesiz bırakmıyor ve miras sorunlarını da hallediyordu. İki taraflı bir yarar görülüyordu bu işte. Üstelik zamanın kanunları ve toplum ikinci bir evliliğe izin veriyordu.

Mişonalı Asiye bugüne kadar kocasını iyi idare etmişti. Kocasının istemesi halinde bu isteğe karşı duracak gücü ve mazereti yoktu. Gerekirse bağrına taş basar çocuklarıyla oyalanırdı.

Mişonalı, evlenmiş fakat kısırlığı nedeniyle kocasından boşanmış bir dul bulursa onu kendi kocasıyla evlendirmeyi düşünüyordu. Bu durum, yorgun düşmüş kadınların, kocalarına karşı yerine getirmesi gereken bir görev gibiydi.

Bedriye, mısır tarlasına doğru hareket ederken Ayşe’ye, beraber gidelim diye işaret etti. Ayşe de değirmende yalnız kalmak istemiyordu, hemen Bedriye’nin peşine takıldı.

Şimdi değirmen, garip bir yalnızlığa bürünmüş olarak dönüp duruyor ve çıkardığı monoton bir sesle yine de ben buradayım demek istiyordu.