3- Önemli bir değişiklik de inek besleme alışkanlığında görülmüştür. Eskiden yerel hayvan yemleri olan ot ve “otluk” mısır kapcığı (şokali) ile beslenen hayvanlar, bunları bulmak zorlaşınca hazır yemle beslenir olmuştur. Fındıklıklar ve ormanlık alanlar çay tarımına terk edilince ineklerin gündüzün otlayacağı mekânlar azalmış, dolaysıyla her gün inekleri otlatmaya çıkarma alışkanlığı da ortadan kalkmıştır.

4- Çayla doğrudan ilgili olmasa da yerli dokumalar ve el tezgahları hayatımızdan çıkmıştır. El dokumaları çay gelirine yenilmiş, el sanatlarımız gerilemiştir.

5-Soframıza gelen yemeklerin çeşitlerinde değişiklikler olmuştur. Önceleri soframıza her gün gelen muhlama, turşu kavurma ve pekmez, giderek yerlerini başka yiyeceklere terk etmiştir. Çayın sağladığı gelirlesoframız yeni sebzelerle ve yiyeceklerle tanışmış, bazı eski yemeklerin sadece isimleri kalmış hatta bu arada unutulanlar da olmuştur.

Çay tarımının gelişmesiyle birlikte ortaklaşa iş yapmak geleneği (imece/eğratlık) yavaş yavaş toplumsal hayatımızdan çekilmeye başlamıştır.

Nitekim resimde gördüğümüz gibi bir resmi yeniden elde etmenin imkânı kalmamıştır.