PARASIZ GEZENLERİ BEYAN EDER

  1-Neşe vermez sâd hezâr olsak gazelhan parasız
   Kimse vermez lokma-i nân çıksa ger can parasız
                           2-İstimâ-i andelip hoş nevâ vermez neden
                              Lezzet ü zevk ü safa seyr-i gülistan parasız
3-Merhamet kasd ederek ağyara deme el aman
   Dinlemezler eyleme feryâd ü efgân parasız
                           4-Gurbet ilden avdet etsen kimse bakmaz yüzüne
                              Olamazsın hanende bir gece mihmân parasız
5-Haline edip teessüf böylederler şüphesiz
   Geldi vah bî çarenin hali perişan parasız
                           6-Borçlular gelip sıkıştırırsa hanende seni
                              Bu geniş hane olur başına zindan parasız
7-Unci kanci paralarını yeyip çalım satan
   Âkibet berbat perişan oldu uryan parasız
                           8-Aklını başına almayıp da giden gurbete
                              Avdet edip ah eder olur pişman parasız
9-Gurbet ilde hatıra gelince evlâd ü iyâl
   Ahuzar edip kalırsın öyle hayran parasız
                           10-Farzedelim halk-ı âlem şâd ü hândan olsalar
                                Zevk edip sen olmazsın şâd ü hândan parasız
11-Kibr ü naz ü fahirle demeki filan zâdeyim
     Para etmez zâdelikle nam ü ünvan parasız
                           12-Kâni’ım, sahib-i vicdânım diye laf eyleme
                                 İstirâhat edemez erbâb-ı vicdân parasız

1-Sad: Yüz – Hezar: Bin – Lokma-i nan: Ekmek lokması
2-Gül bahçesini seyredip zevk almak parasız olduğu için bülbülü dinlemek bile insana hoş gelmiyor.
3-Ağyar: Yabancı
3-Feryad ü efgan: Feryad etmek ve bağırıp çağırmak.
4-Mihman: Misafir.
7-Unci kanci: Mahalli bir tabir olup “uncu, hancı” tabirinin mahalli ağızda değişmiş şeklidir.Parasını
her önüne gelene saçıp savuran anlamında olan bu tabir, günümüzde fazla kullanılmamaktadır.
10-Şad ü handan: Sevinçli ve gülen, mesut ve mesrur.
11-Kibr ü naz ü fahirle: gurur ve iftiharla.
12-Kanı’ım, sahib-i vicdanım diye: kanat sahibiyim vicdan sahibiyim diye.