kahveye girdi. Osman Efendioğlu kendisini bir türkü ile karşıladı. Halit Dayı (Bu da ne gibi!) biraz tereddüt geçirdi, durakladı ve

sonra söylenen türküye cevap verdi. Türküler peşpeşe sıralandı:

O. Efendioğlu: Elindeki çantayı niye taşırsın boşa

Halit Reyhan: Bırakalım çantayı eğer gitmişse hoşa

O. Efendioğlu: Dişlerun sağlam midur bakayımısun yaşa

Halit Reyhan: Yaşum pek geçmemiştur dişlerim geçer taşa

O. Efendioğlu: Saç sakalın ağardı benzersin kocabaşa

Halit Reyhan: Beni anlardı eğer bir tane alsan peşe

O. Efendioğlu: Eti zehirler seni sakın vurma her leşe

Halit Reyhan: Benum aklum tamamdur akıl vermem her işe

O. Efendioğlu: Kız taze adam koca dayanır mı güreşe

Halit Reyhan: Tecrübe edelum da diyeyim sağa bişe

ÇATALDERE KÖYÜNDEN

Çataldere köyünü ziyaretimizde edindiğimiz bilgilere göre bunlar, Güneysu’dan Şair Kamburoğlu’nu ve Salaha’dan da Tüylüoğlu’nu tanıyor ve bunlardan rivayette bulunuyorlar. Kaptanpaşa’ya uzak bu iki bölgeden olan şairlerle tanışıklıkları yayla komşuluğundan geliyor. Ayrıca bu şairlerin şöhreti oralara kadar ulaşmış. Çataldere de kadın şairler olduğunu da öğreniyoruz. Kahvede bulunanlar bize atma türküler rivayet ettiler, fakat ekserisi mühtehcen.

Salim Yıldırım Çataldereli bir şair. 1895 doğumlu, 90 yaşlarında ölmüş. 1956 yılında ölen Zekiye ile yolda karşılaşır. Zekiye’nin sırtında odun yükü var.

Salim: Bir şey isterdum senden

Yüzüm tutmaz demağa

Zekiye: Ben alışık değilim

Rast gelene vermağa

Salim: Kendun yalvaracaksun

Bir geçelum yırmağa