Derdimiz bir değil, dört değil beştir

  Bize aşikare aleme düştür

  Anneden ayrılmak ne çetin iştir

  Bir doyunca saramadım ağlarım

      Felek ne çok gördün bize bu işi

      Yalancı dünyanın budur gidişi

  Almış iken bize altın gümüşi

      Takınıp da giyemedim ağlarım

  Yalancı dünyada çekeriz mihnet

  Gelenler gidenler günbegün elbet

  Bî can kardeşlere kaldım emanet

  Bir bakıp da doyamadım ağlarım

      Bahar gelir çiçek açar meyveler

      Nideyim ki viran kaldı bulmeler

      Sirmalı yağluklar dahi çevreler

      Odalara düzemedim ağlarım

  Giden Nafiyeme gelir elçiler

  Hazır iken sandıklara yükçüler

  İçlerinde olan melez bohçaler

  Yerlerine veremedim ağlarım

      Der Hilmiyan gece gündüz ağlasam

      Gözlemimden kanlı yaşlar ağlasam

      Ne hoş olur güzel destan söylesem

      Nideyim ki yazamadım ağlarım

  Destanı tam oldu buldu nihayet

  Cümle mevtalara okuyun rahmet

  Biz geçtik dünyadan sizler selamet

  Beşikteki sebi sibyan ağladı.

  106