SANDIKÇI ŞÜKRÜ DESTANI

      Sandıkçı Şükrü zamanının şöhretli bir eşkiyası idi. Hakkında pek çok destan yazılmıştı. “Rize Halk Şairleri” eseriyle tanıdığımız Süleyman Kazmaz, Sandıkçı Şükrü hakkında yazılmış birkaç destanı eserine almış ve bu arada Çayelili şair Salih Kâhya’nın destanını da yer vermişti.

  Biz buraya, Prof. Dr. Ahmet Caferoğlu’nun “Kuzeydoğu İllerimiz Ağızlarından Toplamalar” adlı eserinde yer alan ve Balsu Mahallesinden Nazım Yılmaz’dan naklen aldığı bir destanı sunuyoruz.

  Destanların içeriğinden anlaşılacağı üzere, Sandıkçı Şükrü, Perili ailesiyle arasında vuku bulan bir bir ihtilaf üzerine, (bir tapu meselesi) 1886 tarihinde bir adam öldürür ve hapse girer. Hapisten firar edip dağa çıkan Sandıkçı Şükrü, ölümüne kadar pek çok eşkiyalık olayı ile birlikte anılır. Evini yapmak için tuğla gasbetmek, bir mısır tüccarının mısırlarını zorla alıp fakir fukaraya dağıtmak gibi.

  Sene bin üçyüz yirimi tamam

  Rize şehrinde okundu ferman

  Dünyada kimseye kalmadı inan

  Bu fani dünyaya itibar olmaz

          Üçyüz iki tarih nefsume uydum

          Deloldum şeytana, bir cana kıydum

          Defterume katil ismini koydum

          Devir dünya daim kimseye kalmaz

  Kardaşum Aslan gönlümün yarı

  Ondan sonra bağa dünyadur zarı

  Ayruldum Aslan’dan attum dünyayı

  Gidince kardaşum oldi fedayı

  Yürekten yananın dumanı olmaz

  108