Can çıkınca elbiseni soyarlar

  Ölümünü dost düşmanın duyarlar

  Lif maa sabunla seni yuyarlar

  Musallada dümdüz olur eğrinuz

          Bazılar gaflete kalur uyanmaz

          Zalim nefis ölüm nedir inanmaz

          Kimsenin çırası sabaha yanmaz

          Gün olur soyunur sürer şemunuz(1-)

  Vücut hasta olur gider nezaket

  Ruhun talip olur ister ifaket(2-)

  Kolun kanadundan kesilur taket

  Bir gün firaş(3-) üzre akar bevlunuz(4-)

          Enbiya evliya bu vakte kadar

          Gelip geçmektedir evlad ü peder

          Nefs-i emmareye gelmesun keder

          Bir muamma yazdı Salih abdunuz

  ÇAT DESTANI

      Yukarıda ismi geçen Salih Kahya, Çat yolunu takiben yaylaya çıkmaktadır. Çat köyüne geldiğinde Kara Reşit’in mısır tarlasına insan suretinde bir korkuluk astığını görür. Salih Kâhya’nın bu korkuluğa ait destanı aşağıya alınmıştır.

      Çayeli Halk Eğitim Müdürlüğünün tesbitlerine göre Salih Kâhya “sale” lakabiyle anılmaktadır. 1843-1909 yılları arasında yaşamıştır.

  114

  1- Şem: Mum

  2- İfakat: İyileşme

  3- Firaş: Yatak

  4- Bevl: Sidik